دموکراسی و هوش مصنوعی

هوش مصنوعی زاینده (AI) مثل یه بچه فضایی تو دنیای ما سر و کله‌اش پیدا شده و همه جا هست، از گوشی و ماشین‌مون گرفته تا تو خونه‌هامون.
اما یه سوال مهم: این فناوری نو قراره رفیق دموکراسی باشه یا دشمنش؟

از یه طرف، AI می‌تونه یه ابرقدرت برای دموکراسی باشه. مثلا می‌تونه کاری کنه که همه تو سیاست حرف بزنن، بهمون خبرهای درست و حسابی بده و اوضاع مملکت رو یه عالمه بهتر کنه. حتی می‌تونه اخبار جعلی و دروغ‌ها و فریب‌هایی که دشمن دموکراسی هستن رو گسترش بده و اون رو هم نابود کنه.

 از طرف دیگه، حجم زیادی خطر و دردسر هم هست. هوش‌های مصنوعی مولد می‌تونن مثل یه جادوگر مغزمون رو کنترل کنن، صدای مخالف‌ها رو خفه کنن و قدرت رو فقط به یه عده خاصی بدن. تازه یه مشکلی هم هست، این الگوریتم‌های هوش مصنوعی از نظر تخصصی معلوم نیست چی‌کار می‌کنن، شاید باعث تبعیض و بی‌عدالتی هم بشن.
اگه بخوایم AI رفیق دموکراسی باشه، باید یه سری قانون و قاعده درست و حسابی براش بذاریم. باید مراقب باشیم که محتوای تولید شده و هدف استفاده از اون شفاف و عادلانه باشه. هوش مصنوعی یه چاقوی دولبه هست. این ما هستیم که باید انتخاب کنیم چطور ازش استفاده کنیم.