دانلود زیگپ 
با شعله‌ور شدن آفتاب ظهر 4 ماه مه، یک جت جنگنده آزمایشی نارنجی و سفید اف-16 با غرش آشنا به پرواز در آمد. شاید خلبانی هوش مصنوعی جدیدترین فناوری دنیا شود.
اما مانور هوایی که به دنبال این پرواز انجام شد شبیه هیچ جنگ دیگری نبود: این اف-16 توسط هوش مصنوعی کنترل می‌شد، نه یک خلبان انسانی. «فرانک کندال» فرمانده نیروی هوایی ارتش ایالات متحده نیز به عنوان ناظر روی صندلی کابین جلوی جنگنده نشسته بود.
هوش مصنوعی یکی از بزرگ‌ترین پیشرفت‌ها در هوانوردی نظامی از زمان معرفی رادار گریز در اوایل دهه 1990 است، و نیروی هوایی به شدت به سمت آن متمایل شده است.
خلبانی هوش مصنوعی در یک یک جنگنده اف-۱۶
حتی با وجود این‌که این فناوری به طور کامل توسعه نیافته، نیروی هوایی آمریکا در حال برنامه‌ریزی برای ناوگانی با قابلیت هوش مصنوعی بیشتر است. بیش از 1000 هواپیمای جنگی بدون سرنشین که اولین آن‌ها تا سال 2028 وارد فاز عملیاتی می‌شود.
این عملیات در پایگاه نیروی هوایی «ادواردز» که در یک بیابان وسیع قرار دارد صورت گرفت و طی آن جنگنده موفق شد دیوار صوتی، طی یک از محرمانه‌ترین پیشرفت‌های نظامی فضایی را بشکند.
فرمانده نیروی هوایی شخصا در محل پرواز حضور پیدا کرد تا نخستین پرواز یک جنگنده با خلبانی هوش مصنوعی را ببیند و بعد بیانیه‌ای عمومی در ستایش اعتماد به هوش مصنوعی در آینده نیروی هوایی منتشر کند.
«کندال» در مصاحبه‌ای پس از انجام این پرواز به خبرنگاران گفت: «نداشتن این فناوری یک خطر امنیتی است؛ پس باید آن را داشته باشیم.»
گفتنی است تنها خبرنگارانی از «اسوشیتیدپرس» و NBC اجازه داشتند این عملیات محرمانه را نظاره کنند، آن هم با تعهد نسبت به عدم انتشار جزئیات عملیات.
اف-16 کنترل‌شده با هوش مصنوعی که «ویستا» نام دارد، کندال را در مانورهای برق‌آسا با سرعت بیش از 550 مایل در ساعت به پرواز درآورد که پنج برابر نیروی گرانش به بدن او فشار آورد.
ویستا تقریبا به موازات یک اف-16 دیگر که توسط انسان خلبانی می‌شد پیش می‌رفت. این دو هواپیما در فاصله 1000 فوتی یکدیگر مسابقه می‌دادند، کارهای آکروباتیک انجام می‌دادند تا حریف خود را به موقعیت‌های آسیب‌پذیر وارد کنند.
در پایان پرواز یک ساعته، کندال با لبخند از کابین خلبان خارج شد. او گفت که در طول پرواز خود به اندازه کافی شواهدی دیده است که به این خلبانی هوش مصنوعی که هنوز هم یاد می‌گیرد و توانایی تصمیم‌گیری در مورد پرتاب یا عدم پرتاب سلاح در جنگ را دارد، اعتماد کند.
البته مخالفت‌های زیادی با این ایده وجود دارد. کارشناسان کنترل تسلیحات و گروه‌های بشردوستانه عمیقا نگران هستند که هوش مصنوعی روزی بتواند به طور مستقل بمب‌هایی را پرتاب کند که انسان‌ها را بدون مشورت بیشتر با انسان‌ها می‌کشند و این افراد به دنبال محدودیت‌های بیشتر در استفاده از هوش مصنوعی در صنایع نظامی هستند.
کمیته بین‌المللی صلیب سرخ هشدار داده است: «نگرانی‌های گسترده و جدی در مورد واگذاری تصمیمات مرگ و زندگی به حس‌گرها و نرم افزارها وجود دارد. تسلیحات خودمختار یکی از دلایل فوری نگرانی هستند و نیاز به یک واکنش سیاسی فوری و بین‌المللی دارند.»
اما کندال گفت که زمانی که سیستم قرار باشد از سلاح استفاده کند، همیشه تحت نظارت انسان عمل خواهد کرد.
حرکت ارتش به سمت هواپیماهای مجهز به هوش مصنوعی ناشی از بحث امنیت، هزینه‌ها و قابلیت‌های استراتژیک است.
برای مثال، اگر ایالات متحده وارد یک جنگ هوایی با کشوری پیشرفته شود، ناوگان امروزی نیروی هوایی متشکل از جنگنده‌های گران‌قیمت و سرنشین‌دار به دلیل دستاوردهای هر دو طرف در جنگ الکترونیک، فضا و سیستم های دفاع هوایی آسیب‌پذیر خواهند بود.
