با بازگشت دانش آموزان برای سال تحصیلی جدید، هوش مصنوعی شروع به نفوذ به کلاس درس کرده است. حداقل در یک مدرسه خصوصی لندن، یک گروه آزمایشی شروع به مطالعه موضوعات اصلی برای امتحانات GCSE در کلاسهای بدون معلم با استفاده از سیستمهای مجهز به هوش مصنوعی، تحت نظارت «مربیهای یادگیری» خواهند کرد.
با این حال، اختلال در تدریس توسط فناوری مورد استقبال جهانی قرار نمیگیرد. در کره جنوبی، طرحی برای معرفی کتابهای درسی دیجیتال مبتنی بر هوش مصنوعی در مدارس در سال 2025، واکنشهای شدیدی را در میان دانشگاهیان و والدین محتاط برانگیخت.
مانند سایر زمینهها، هوش مصنوعی در واقعیت بعید است که به این زودی جایگزین معلمان شود، و همچنین نباید چنین شود. تحقیقات نشان میدهد که بهترین یادگیری اجتماعی شامل تعامل بین معلمان و دانش آموزان و بین خود دانش آموزان است. این یکی از دلایلی است که چرا «دورههای آنلاین باز گسترده» – دورههای مبتنی بر وب با دسترسی آزاد و با هدف مشارکت گسترده – با هیاهویی که در مورد ورودشان در دهه ۲۰۱۰ وجود داشت، سازگاری نداشتند.
کلاس درس با هوش مصنوعی
همچنین بعید است که هوش مصنوعی بتواند قضاوت، انگیزه، راهنمایی و مراقبت شبانهروزی را که معلم میتواند ارائه دهد، جایگزین کند. اما از آنجایی که دانشآموزان وارد محیطهای کاری مجهز به هوش مصنوعی میشوند، مدارس باید آنها را برای حرکت در آن جهان، از جمله نحوه یادگیری، آماده کنند. و هوش مصنوعی چشم انداز توانمندسازی معلمان در کلاس درس را دارد.
برای مثال، این فناوری میتواند به ساعتهای کار که معلمان در خارج از کلاس انجام میدهند و گاهی اوقات بدون دستمزد است، کمک کند. شرکتهای فناوری آموزشی در حال حاضر محصولاتی را با استفاده از هوش مصنوعی مولد عرضه میکنند تا به معلمان کمک کنند تا طرحها و ارائههای درسی و وظایف را برای دانشآموزان آماده کنند، اگرچه، مانند هوش مصنوعی در جاهای دیگر، اینها باید برای “توهمات” و سوگیری کنترل شوند.
سیستمهای پیچیدهای نیز در حال راهاندازی هستند که میتوانند تستها و تکالیف را علامتگذاری کنند، حتی در مورد کارهای نوشتاری بازخورد ارائه کنند.
فنآوریهای تحصیلی همچنین در حال توسعه معلمهای مبتنی بر هوش مصنوعی هستند که میتوانند راه را برای جلب توجه بیشتر دانشآموزان با ردیابی پیشرفت و درک آنها و ارائه پشتیبانی مناسب باز کنند. به عنوان مثال، تبلتهای دیجیتال کرهجنوبی بهعنوان قابل سفارشیسازی اعلام میشوند تا یادگیرندگان سریع و آهسته بتوانند توسط نرمافزار ارزیابی شوند و وظایف خاصی که توسط هوش مصنوعی ایجاد میشود، به آنها داده شود.
با این حال، معلمان باید بر پیشرفت دانشآموزان نظارت داشته باشند و جلسات یادگیری آنلاین را با بحثهای کلاس درسی فراوان و فعالیتهای مشترک تکمیل کنند.
سردرد معلمان این است که اطمینان حاصل شود دانش آموزان یادگیری را به طور کامل به هوش مصنوعی برون سپاری نمیکنند و از آن برای نوشتن مقالات و پاسخهای ریاضی خود استفاده میکنند. برخی از مدارس مفهوم «یادگیری متحرک» را گسترش میدهند و از دانشآموزان برای تولید آثار مکتوب در خانه دور میشوند که در آن هوش مصنوعی به راحتی قابل استقرار است.
در عوض از تکالیف برای مطالعه مواد آموزشی – به طور بالقوه با کمک هوش مصنوعی – و زمان کلاس برای تعمیق و آزمایش درک دانشآموزان از طریق بحث، حل مسئله و برخی کارهای نوشتاری تحت نظارت استفاده میشود.
ابزارها به کمک هوش مصنوعی میتوانند یادگیری را کارآمدتر کنند. آنها همچنین میتوانند موضوعات را به روشهای خلاقانهتر تدریس کنند. دانشآموزان میتوانند با آواتارها به زبانهای خارجی مکالمه داشته باشند، از ایستگاه فضایی بینالمللی با استفاده از هدستهای واقعیت مجازی بازدید کنند یا از نرمافزار هوش مصنوعی برای ایجاد موسیقی و هنر استفاده کنند.
در واقع، ظهور هوش مصنوعی نه تنها در آموزش، بلکه در سرتاسر محل کار مستلزم بازنگری در مورد آنچه که مدارس تدریس میکنند و نحوه آموزش آنها را ضروری میسازد. دسترسی فوری به فناوری اطلاعات باید دور شدن از حفظ کردن را به سمت توسعه توانایی دانشآموزان برای به کارگیری دانش و مهارتهایشان تسهیل کند.
با بهرهوری بیشتر معلمان، آموزش به کمک هوش مصنوعی امکان جبران کمبود کارکنان ماهر، به ویژه در مناطق و کشورهای فقیرتر را فراهم میکند. اما برای بهرهمندی از مزایای کامل این فناوری – بدون تضعیف استانداردهای آموزشی موجود – معلمان، مدارس و دولتها نیز باید خود را تطبیق دهند.
منبع : ft